Για τον περισσότερο κόσμο ο όρος δίαιτα είναι συνώνυμο του περιορισμού, της πείνας, της τιμωρίας, κάτι σαν αναγκαίο κακό, που επιβάλουν κάποιες φορές  λόγοι υγείας και άλλοτε τα πρότυπα που μας σερβίρει η βιομηχανία του life style. Όλοι αυτοί μάλλον δεν έχουν ακούσει για τη μεσογειακή δίαιτα που περιλαμβάνει μια πληθώρα τροφών, και γεύσεων που αφθονούν στις χώρες τις μεσογειακής λεκάνης και που η ευεργετικές τις ιδιότητες δεν αμφισβητούνται πια από κανένα.

Η θεωρία για την ανάγκη μιας «νέας πράσινης επανάστασης», που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αύξηση της αγροτικής παραγωγής παγκοσμίως δεν είναι καινούργια. Η κρίση στην αγορά τροφίμων που έχει φέρει εκατομμύρια ανθρώπους στα όρια της πείνας,   απλώς την επαναφέρει στο προσκήνιο, με διαφορετικές ωστόσο προσεγγίσεις.

«Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιω…», έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Η μόνη διαφορά με το σήμερα είναι ότι το νερό δεν βρίσκεται πια παντού και αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, στις επόμενες δεκαετίες η απόκτησή του θα γίνει η κύρια αιτία πολέμων.

Η κατάσταση φέρνει στο μυαλό εικόνες που έχουν σχέση με το νερό. Μια σταγόνα που συγκρατείται από την αδράνεια για μια στιγμή πριν πέσει,  αν και έχει μεγαλώσει ο όγκος και το βάρος της. Welcome to Soweto…