Πριν από μερικές εβδομάδες η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία την «Πρωτοβουλία της Μέριδα», ένα επιχειρησιακό σχέδιο που προβλέπει τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης του Μεξικού με 400 εκατομμύρια δολάρια, με σκοπό την αντιμετώπιση του οργανωμένου -εγκλήματος και ειδικότερα το εμπόριο ναρκωτικών. 

«Όπως καταλαβαίνεται έχω έναν επιπλέον λόγο να επιθυμώ την εκλογή του κ. Ομπάμα» θα πει ο κ. Μέντες. χαμογελώντας στον ΕΤ. «Για να μιλήσουμε όμως σοβαρά., ο κ. Ομπάμα εκφράζει την ελπίδα όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά για όλο τον κόσμο. Εκεί που ελπίζω να δω μια πραγματικά διαφορετική πολιτική από τον κ. Ομπάμα σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος, είναι στο Ιράκ, στο θέμα της κλιματικής αλλαγής και το μεταναστευτικό, κάτι που πονά ιδιαίτερα εμάς του λατινοαμερικανούς».

Για τον περισσότερο κόσμο ο όρος δίαιτα είναι συνώνυμο του περιορισμού, της πείνας, της τιμωρίας, κάτι σαν αναγκαίο κακό, που επιβάλουν κάποιες φορές  λόγοι υγείας και άλλοτε τα πρότυπα που μας σερβίρει η βιομηχανία του life style. Όλοι αυτοί μάλλον δεν έχουν ακούσει για τη μεσογειακή δίαιτα που περιλαμβάνει μια πληθώρα τροφών, και γεύσεων που αφθονούν στις χώρες τις μεσογειακής λεκάνης και που η ευεργετικές τις ιδιότητες δεν αμφισβητούνται πια από κανένα.

Η θεωρία για την ανάγκη μιας «νέας πράσινης επανάστασης», που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αύξηση της αγροτικής παραγωγής παγκοσμίως δεν είναι καινούργια. Η κρίση στην αγορά τροφίμων που έχει φέρει εκατομμύρια ανθρώπους στα όρια της πείνας,   απλώς την επαναφέρει στο προσκήνιο, με διαφορετικές ωστόσο προσεγγίσεις.

«Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιω…», έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Η μόνη διαφορά με το σήμερα είναι ότι το νερό δεν βρίσκεται πια παντού και αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, στις επόμενες δεκαετίες η απόκτησή του θα γίνει η κύρια αιτία πολέμων.

Κυριακή, 01 Ιουνίου 2008 03:00

Νότιος Αφρική

Η κατάσταση φέρνει στο μυαλό εικόνες που έχουν σχέση με το νερό. Μια σταγόνα που συγκρατείται από την αδράνεια για μια στιγμή πριν πέσει,  αν και έχει μεγαλώσει ο όγκος και το βάρος της. Welcome to Soweto…

Ο μεγάλος Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες έλεγε ότι δεν υπάρχει αυτό που λέμε λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία. Το μόνο που ένιωθε να τον συνδέει με τις γειτονικές χώρες ήταν η ισπανική γλώσσα. Θεωρούσε μάλιστα την έννοια της Λατινικής Αμερικής «κάπως αφηρημένη».

Από την Αϊτή έως την Καμπούλ και από το Κάιρο μέχρι τη Μανίλα, εκατομμύρια φτωχών ξεσηκώνονται για την πρωτοφανή έκρηξη των τιμών σε βασικά είδη διατροφής όπως, το γάλα, το ρύζι και το ψωμί. Αυξήσεις που κάνουν τον μεν αναπτυσσόμενο κόσμο να αγγίζει τα όρια της λιμοκτονίας, και τη δε Δύση να βλέπει ανήμπορη τον καπιταλισμό να τρώει τον εαυτό του.

Έχουν περάσει μόλις πέντε εβδομάδες από την ημέρα που ο Ραούλ Κάστρο εξελέγη, και τυπικά, πρόεδρος της Κούβας και η νέα ηγεσία του «κομουνιστικού παράδεισου» της Καραϊβικής έχει δείξει ήδη τις προθέσεις τις.

Η κυβέρνηση της Αιγύπτου συμπεριέλαβε δέκα εκατομμύρια πολίτες, στο πρόγραμμα κοινωνικής στήριξης. Η Ρωσία πάγωσε τις τιμές στο γάλα, το ψωμί και το λάδι. Το Αφγανιστάν ζήτησε από τον ΟΗΕ να συμπεριλάβει στο επισιτιστικό του πρόγραμμα άλλα 2,5 εκατομμύρια άτομα. Στο Πακιστάν έκανε την εμφάνισή του μετά από είκοσι χρόνια το δελτίο τροφίμων και η Ινδία απαγόρευσε τις εξαγωγές ρυζιού.

Κατηγορίες

Find me

Info

My writings on this page have been published (or intended for publication) in newspapers, magazines and various websites. They do not always reflect my personal views but I find them interesting.

Opinions on my blog are personal and do not necessarily reflect those of my employers.