Πού να φαντάζονταν ο Φρέντερικ Άλφρεντ Κουκ, ο Ρόαλντ Αμούδσεν και άλλοι πρωτοπόροι εξερευνητές ότι, σχεδόν έναν αιώνα μετά την κατάκτηση του Βόρειου Πόλου, για την οποία ρίσκαραν τη ζωή τους, ο Αρκτικός Κύκλος θα βρισκόταν στο επίκεντρο ενός γεωπολιτικού πόκερ, με έπαθλο τεράστια κοιτάσματα ορυκτών καυσίμων…
Η υπόθεση Νοριέγκα είναι καθαρή περίπτωση του πως ένας φίλος και σύμμαχος των ΗΠΑ γίνεται από την μια μέρα στην άλλη εχθρός, αν σταματήσει να είναι υπάκουος. Πολύ περισσότερο δε όταν ο ίδιος και η δράση του, προσφέρουν το απόλυτο άλλοθι για μια στρατιωτική επέμβαση που θα επιτρέψει τον έλεγχο του σημαντικότερου όπλου μιας χώρας.
Ο Ρεινάλντο Αρένας ήταν ένας από του πιο ταλαντούχους σύγχρονους Κουβανούς συγγραφείς. Είχε όμως την ατυχία στο απόγειο της δημιουργικότητάς του να ζει στην Κούβα, και εκτός από συγγραφέας να είναι αντικαθεστωτικός και ομοφυλόφιλος. Συνδυασμός που στη δεκαετία του εβδομήντα σε οδηγούσε στην εξορία ή στα στρατόπεδα αναμόρφωσης.
Η δημοσιογραφία πάντα διατηρούσε μια δύσκολη σχέση με την πραγματικότητα. Το παραμύθι της αντικειμενικότητας έμπαινε και θα μπαίνει πάντα ανάμεσά τους. Αν η πληροφορία που μεταδίδεται είχε φωνή, θα έλεγε ότι πάντα προσπαθεί να ανταποκρίνεται απόλυτα στα πραγματικά γεγονότα. Εμεί οι δημοσιογράφοι όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο.
Σε μια χώρα που φημίζεται για το διεφθαρμένο πολιτικό της σύστημα, την υψηλή εγκληματικότητα και τη διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, η δουλεία του δημοσιογράφου θεωρείται «υψηλού ρίσκου». Αν ο δημοσιογράφος αυτός είναι «ενοχλητικός» καλό είναι να έχει κάνει και μια… ασφάλεια ζωής. Αν είναι και γυναίκα, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για τη «macho» κοινωνία του Μεξικού.
Για τους περισσότερους πολίτες του αναπτυγμένου κόσμου το καθαρό νερό θεωρείται κάτι δεδομένο. Δεν έχουμε παρά να ανοίξουμε απλώς τη βρύση και να καταναλώσουμε όσο θέλουμε και όποτε το θέλουμε. Για τον υπόλοιπο κόσμο όμως δεν είναι τόσο απλό. Περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Οι λιγότερο τυχεροί μπορεί να περπατούν ακόμη και μέρες για να βρούν λίγο και αν δεν τα καταφέρουν –κάτι που πλέον συμβαίνει όλο και πιο συχνά ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και της μόλυνσης των ποταμών- τότε καταφεύγουν στη βία.
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο Economist διαπίστωνε με μεγάλη του έκπληξη ότι… συμφωνεί με τον «δικτάτορα» -κατά δήλωση του περιοδικού- Φιντέλ Κάστρο για την «ανθυγιεινή» παραγωγή αιθανόλης. Και όχι χωρίς λόγο… Η ιδέα της μετατροπής των τροφίμων σε εναλλακτικό καύσιμο κίνησης έχει ήδη σχεδόν διπλασιάσει την τιμή του καλαμποκιού στις ΗΠΑ, που παρακολουθεί τους ρυθμούς αύξησης της χρήσης γης για τον σκοπό αυτό.
Το να διασχίσει κανείς τα σύνορα του Μεξικού με τη Γουατεμάλα μπορεί να είναι μια «καφκική εμπειρία», τουλάχιστον για όσους έχουν συνηθίσει στην τυπικότητα και την τάξη δυτικών χωρών.
«Είναι καθαρή περίπτωση λογοκρισίας. Εκδικείται το κανάλι μόνο και μόνο επειδή του ασκεί κριτική. Καταλαβαίνεις τώρα τι τραβάμε;» Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, η Μαρία Εουχένια, δημοσιογράφος στον τηλεοπτικό σταθμό RCTV ωρύεται για την απόφαση της κυβέρνησης Τσάβες να μην ανανεώσει την άδεια λειτουργίας του καναλιού.
-Και για το ότι στο πραξικόπημα το 2002 το κανάλι στήριξε τους πραξικοπηματίες τι γνώμη έχεις;
Μεξικό, Πρωτοχρονιά του 1994. Τουρίστες συγκεντρώνονται στην πλατεία του Σαν Κριστόμπαλ στην επαρχία Τσιάπας στο Νότιο Μεξικό. Ένοπλοι ιθαγενείς έχουν καταλάβει την πόλη και το Δημαρχείο.
-«Θα μας αφήσετε να φύγουμε»;
-«Γιατί θέλετε να φύγετε» απαντά ο μασκοφόρος με την ευδιάκριτη λευκή επιδερμίδα. «Απολαύστε την πόλη»
My writings on this page have been published (or intended for publication) in newspapers, magazines and various websites. They do not always reflect my personal views but I find them interesting.
Opinions on my blog are personal and do not necessarily reflect those of my employers.