Το γεμάτο πιστόλι που διακαώς ζητούσε ο υπουργός οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου για να κάνει τον «μπαμπούλα» στους κερδοσκόπους, έχει πλέον την κάνη του γυρισμένη όχι μόνο εναντίων των ελλήνων πολιτών αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης. Η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως έχει δείξει η ιστορία, συνεπάγεται την οικονομική αφαίμαξη της χώρας που θα βρεθεί στο δρόμο του αλλά και την ομηρία της κυβέρνησης, σε βαθμό που ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ουγγαρία είναι ένα καλό παράδειγμα, για το πώς οι πολίτες τιμωρούν όσους υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών τους.
Οι παραδοσιακοί κομμουνιστές, ακροβατούσαν πάντοτε –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως μας δίδαξε η ιστορία- πάνω στο δίλλημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση». Οι σύγχρονοι κομουνιστές, αρχής γενομένης από τους Κινέζους, κατάλαβαν ότι σήμερα πλέον η επανάσταση δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, χωρίς μεταρρύθμιση.
Το μόνο αποτελεσματικό φάρμακο για την Ελλάδα παραμένει η αποπληθωρισμός». Οι δηλώσεις του γενικού διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, προχθές σε αυστριακό περιοδικό προκαλούν «ανατριχίλα» σε όσους έχουν μια ιδέα για το τι σημαίνει αποπληθωρισμός.
Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας και ακτιβιστής Τζον Πέρκινς, γνωστός περισσότερο για το βιβλίο του «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου», το είχε πει με τον πιο απλό τρόπο: «Όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καλείται να δώσει λεφτά σε μια χώρα δεν τις τα δίνει στο χέρι.
Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης κρατικών επιχειρήσεων με στόχο να μειωθούν τα χρέη μας και να ορθοποδήσει η οικονομία μας. Μεταξύ των υποψηφίων, έχουν ακουστεί – με τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις από την κυβέρνηση ότι ο έλεγχος του δικτύου είναι αδιαπραγμάτευτος- η εκχώρηση μεριδίων της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ
Δημοσιογράφος με αριστερές καταβολές και νυν εκδότης, ευπαρουσίαστος και με κοφτερή γλώσσα.
Μπορεί σήμερα οι ακροδεξιές απόψεις του Ρότζερ Κέπελ να μην εκφράζουν την πλειοψηφία των Ελβετών πολιτών φαίνεται όμως ότι ελβετική ακροδεξιά έχει βρει τον «άνθρωπό της».
Το τελευταίο διάστημα στο διεθνή Τύπο γίνεται έντονη αναφορά για το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα. Αφορμή στάθηκε ο θάνατος του «πολιτικού» κρατούμενου Ορλάντο Σαπάτα, ύστερα από δυόμισι μηνών απεργία πείνας.
«Νερό, νερό παντού κι ούτε μια σταγόνα για να πιω…» έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Δυστυχώς η φράση του Κόλεριτζ είναι σήμερα επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς οι υδάτινοι πόροι του πλανήτη υφίστανται διαρκή υποβάθμιση με αποτέλεσμα στις επόμενες δεκαετίες να κινδυνεύουμε -και αν όχι εμείς, σίγουρα τα παιδιά μας- να πούμε το νερό νεράκι.
Κανένας δεν συμπαθεί το Δ Ν Τ. Το ΔΝΤ είναι δανειστής έσχατης ανάγκης κι όπως συμβαίνει πάντα, αυτού του τύπου οι δανειστές προτιμούν το σκληρό τρόπο για να πάρουν πίσω τα χρήματά τους και επιπλέον απαιτούν και μεγάλο κέρδος. Κάτι σαν τους τοκογλύφους.
Μετά από αρκετό καιρό σχετικής ηρεμίας αρχίζει και πάλι να μυρίζει «μπαρούτι» στα παλαιστινιακά εδάφη. Η απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να επεκτείνει τους εποικισμούς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ έχει προκαλέσει την οργή της Παλαιστινιακής πλευράς υπονομεύοντας την ειρηνευτική διαδικασία...
My writings on this page have been published (or intended for publication) in newspapers, magazines and various websites. They do not always reflect my personal views but I find them interesting.
Opinions on my blog are personal and do not necessarily reflect those of my employers.