Τα κείμενά μου σε αυτή την σελίδα δημοσιεύθηκαν (ή προορίζονταν για δημοσίευση) σε
εφημερίδες, περιοδικά και διάφορες ιστοσελίδες. Δεν αντανακλούν πάντα
τις προσωπικές μου απόψεις αλλά θεωρώ ότι έχουν ενδιαφέρον.
Ο Μπερσάνι αφύπνισε τον Μπερλουσκόνι
«Ράβει κουστούμι» για πρωθυπουργός ο Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι μετά την άνετη επικράτησή του στις εσωκομματικές εκλογές της ιταλικής κεντροαριστεράς. Ο βετεράνος πολιτικός –πρώην κομουνιστής που πέρασε στο σοσιαλδημοκρατικό στρατόπεδο – επικράτησε άνετα του αντιπάλου του Ματέο Ρέντζι και θα πρέπει τώρα εκτός του να κερδίσει τις εκλογές, να πείσει τις αγορές ότι δεν θα σύρει την Ιταλία υπερβολικά προς τα αριστερά και ότι θα συνεχίσει στο δρόμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τις μείωσης τους χρέους.
Η Αργεντινή αποφεύγει προσωρινά τη χρεοκοπία
Δύο Αμερικανοί δικαστές διορισμένοι από Ρεπουμπλικανούς προέδρους, τρία από τα μεγαλύτερα και ειδικευμένα σε οικονομικές υποθέσεις δικηγορικά γραφεία των ΗΠΑ, δύο ομάδες hedge funds και το υπουργείο οικονομικών της Αργεντινής πρωταγωνιστούν σε μια δικαστική μάχη που θα κρίνει εν πολλοίς τις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις χρέους.
Έπεσε και το τελευταίο αφορολόγητο...κάστρο
Οι περισσότεροι Κουβανοί δεν έχουν πληρώσει ποτέ στη ζωή τους φόρους. Για τουλάχιστον μισό αιώνα, το σοσιαλιστικό πατερναλιστικό καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο, και εσχάτως του αδερφού του Ραούλ, φρόντιζε να ανακυκλώνει τα πλεονάσματα του – και παλαιότερα την οικονομική βοήθεια που έπαιρνε από τη Σοβιετική Ένωση- και να παρέχει στους πολίτες δωρεάν παιδεία, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες, και είδη πρώτης ανάγκης.
El Pais. Τέλος εποχής σε μια χώρα σε κρίση χωρίς τέλος
Η Μαρούχα Τόρες είναι η ”αγαπημένη μου πένα" στην ισπανική δημοσιογραφία. Τα ζωντανά ρεπορτάζ της παλιότερα και τα χρονογραφήματά της στην El Pais τα τελευταία χρόνια ήταν για μένα υπόδειγμα ύφους, μου έδιναν ιδέες, τα απολάμβανα, τα έκλεβα κατά κόρον. Όταν πριν από αρκετούς μήνες ήρθε στην Αθήνα πήγα να της πάρω συνέντευξη.
"Αυτοδυναμία της αυτονομίας" στην Καταλονία
Ο εθνικιστικός παροξυσμός των τελευταίων μηνών στην Καταλονία αποτυπώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, στα αποτελέσματα της κάλπης. Όχι όμως όπως θα περίμενε Καταλανός πρόεδρος και αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος CiU Αρτούρ Μας.
Με νέα χρεοκοπία απειλείται η Αργεντινή
Άσχημα στριμωγμένη βρίσκεται η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες καθώς Αμερικανός δικαστής ζητά από τη χώρα να πληρώσει τους επενδυτές που δεν συμμετείχαν στην αναδιάρθρωση του χρέους το 2005. Η Αργεντινή θα μπορούσε όπως σε παλιότερες περιπτώσεις να αγνοήσει την απόφαση, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι δυσκολότερα καθώς ο δικαστής Τόμας Γκρίεσα έχει φροντίσει να «δέσει» την κυρία Φερνάντες εντάσσοντας στην απόφαση όρους που αν δεν εκπληρωθούν η Αργεντινή κινδυνεύει με τεχνητή χρεοκοπία για χρέος που ξεπερνά τα 24 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ταρίκ Αλί: "Βγείτε από το ευρώ για να σωθείτε"
Ο Ταρίκ Αλί δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Συγγραφέας, δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής, ακτιβιστής, είναι μια από τις εξέχουσες μορφές της Αριστεράς παγκοσμίως. Υπήρξε και είναι ηγετική φιγούρα της αριστεράς στη Βρετανία και σφοδρός επικριτής των φιλελεύθερων πολιτικών.
Κίνα. Μετέωρο το νέο "μεγάλο βήμα προς τα εμπρός"
Διαβάζουμε συχνά ότι η κρίσιμη καμπή για την ιστορία μεταπολεμικά ήταν η πτώση του τείχους και η συνακόλουθη επικράτηση του καπιταλισμού εκεί που κάποτε κυριαρχούσε το σφυροδρέπανο. Φυσικά δεν αμφισβητεί κανένας τη σπουδαιότητα των γεγονότων της διετίας 1989-90, ωστόσο στην πραγματικότητα ο μετασχηματισμός του σύγχρονου καπιταλισμού που έμελλε να κυριαρχήσει, ξεκινούσε δέκα χρόνια νωρίτερα στην Κίνα.
*Νοέλ Μπουρζί: Η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι Δημοκρατία στα χαρτιά
Η συντηρητική ιδεοληψία εντός των κέντρων αποφάσεων της Ευρώπης έχει παγιδέψει την Ελλάδα σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης που καταστρέφει την οικονομία.
Για την Νοέλ Μπουρζί η σημερινή Ευρώπη χρειάζεται μια νέα Συνθήκη που θα διασφαλίζει τον δημοκρατικό έλεγχο των πολιτικών και οικονομικών οργάνων και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Κούβα 1962-Ιράν 2012. "Το εργαστήριο των πυρηνικών κρίσεων"
Από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου μέχρι σήμερα, ποτέ ο κόσμος δεν βρέθηκε τόσο κοντά στον πυρηνικό όλεθρο όσο τον Οκτώβριο του 1962 κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα. Η σύρραξη που αποτράπηκε μετά από 13 ημέρες σκληρών διαπραγματεύσεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων από τους Τζον Κένεντι και Νικίτα Χρουστσόφ, θα μπορούσε να είχε κοστίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 200 εκατομμύρια ανθρώπους και να είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τον πλανήτη.