Από την Αϊτή έως την Καμπούλ και από το Κάιρο μέχρι τη Μανίλα, εκατομμύρια φτωχών ξεσηκώνονται για την πρωτοφανή έκρηξη των τιμών σε βασικά είδη διατροφής όπως, το γάλα, το ρύζι και το ψωμί. Αυξήσεις που κάνουν τον μεν αναπτυσσόμενο κόσμο να αγγίζει τα όρια της λιμοκτονίας, και τη δε Δύση να βλέπει ανήμπορη τον καπιταλισμό να τρώει τον εαυτό του.

Έχουν περάσει μόλις πέντε εβδομάδες από την ημέρα που ο Ραούλ Κάστρο εξελέγη, και τυπικά, πρόεδρος της Κούβας και η νέα ηγεσία του «κομουνιστικού παράδεισου» της Καραϊβικής έχει δείξει ήδη τις προθέσεις τις.

Η κυβέρνηση της Αιγύπτου συμπεριέλαβε δέκα εκατομμύρια πολίτες, στο πρόγραμμα κοινωνικής στήριξης. Η Ρωσία πάγωσε τις τιμές στο γάλα, το ψωμί και το λάδι. Το Αφγανιστάν ζήτησε από τον ΟΗΕ να συμπεριλάβει στο επισιτιστικό του πρόγραμμα άλλα 2,5 εκατομμύρια άτομα. Στο Πακιστάν έκανε την εμφάνισή του μετά από είκοσι χρόνια το δελτίο τροφίμων και η Ινδία απαγόρευσε τις εξαγωγές ρυζιού.

Η εικόνες που μετέδωσαν τα τηλεοπτικά δίκτυα τις τελευταίες ημέρες από το Θιβέτ, σίγουρα δεν είναι αυτές που η σύγχρονη Κίνα θα ήθελε να δείξει στον κόσμο, πέντε μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για τον πρόεδρο της χώρας κ. Χου Ζιντάο, οι ταραχές στους δρόμους της Λάσα θα πρέπει να του δημιούργησαν μια αίσθηση deja vu, καθώς την τελευταία φορά που το Θιβέτ έζησε ανάλογες ταραχές ήταν το 1989, όταν ο κ. Χου ήταν γενικός γραμματέας του κομουνιστικού κόμματος της επαρχίας.