Οι απόψεις στο blog μου είναι προσωπικές και
δεν εκφράζουν απαραίτητα αυτές των εργοδοτών μου.
Η Wall Street Journal ονειρεύεται Πινοτσέτ
Η Wall Street ονειρεύεται Πινοτσέτ για την Αίγυπτο. Ο παρεοκρατικός, φασιστοειδής, υπαρκτός καπιταλισμός αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο. "Egyptians would be lucky if their new ruling generals turn out to be in the mold of Chile's Augusto Pinochet, who took over power amid chaos but hired free-market reformers and midwifed a transition to democracy"
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2013/jul/06/wall-street-journal-editorial-egypt-pinochet?CMP=twt_gu
Περιμένοντας το τρένο για Ιβάνοβο
Μεσάνυχτα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μόσχας, περιμένοντας αναχώρηση για Ιβάνοβο.
«Πλατσκάτ» στα ρώσικα είναι οι κλινάμαξες χωρίς κουκέτες. Ένα βαγόνι ανοιχτό όπου κοιμούνται όλοι οι επιβάτες μαζί. Με ένα τέτοιο τρένο ταξιδέψαμε στο Ιβάνοβο, 300 χιλιόμετρα από τη Μόσχα για τις ανάγκες γυρισμάτων για μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία....
Τα σουτιέν και οι νεκροί εργάτες του Μπανγκλαντές
Πριν μερικά χρόνια, στο βιβλίο του «Η παγκόσμια κρίση» ο πρώην οικονομικός αναλυτής της Le Monde Ζαν Μισέλ Κατρπουέν περιέγραφε την παγκόσμια κρίση και την απομύζηση υπεραξίας από τον αναπτυσσόμενο κόσμο με ένα απλό παράδειγμα. Τα σουτιέν που πωλούνταν αντί 20 ευρώ στα ράφια του γαλλικού κολοσσού λιανικής Carrefour Σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας
Ποιητική αναπαράσταση μιας σκοτεινής περιόδου της χώρας από τον Ελβετό Ολιβιέ Ζισουά. Είδα την ταινία πρόσφατα και τη προτείνω ανεπιφύλακτα. Ο δημιουργός της σου δίνει να καταλάβει πολύ καλά τι συνέβαινε στα κολαστήρια της Μακρονήσου μέσα από λιτές εικόνες των πέτρινων ερειπίων και του απέραντου γαλάζιου.
Για τη Γουατεμάλα του σήμερα
Ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ από έναν βετεράνο δημοσιογράφο, πολεμικό ανταποκριτή με βαθεία γνώση των διεθνών θεμάτων. Ο Ραμόν Λόμπο είναι από τους ρεπόρτερ που πάντα θαύμαζα και διάβαζα με προσοχή τα θέματα του. Ο Λόμπο δούλευε για πολλά χρόνια στην El Pais, μέχρι πέρυσι που απολύθηκε μαζί με καμιά εκατοστή άλλους με τη λογική του "σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν". Εδώ είναι το πρώτο του μεγάλο ρεπορτάζ μετά την απόλυσή του από την El Pais. http://www.jotdown.es/2013/04/guatemala-the-confiscated-transition/
Με δύο sold out και αρκετή εμπειρία αποχαιρέτησα τη Θεσσαλονίκη
Η πρώτη μου συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν μια πολύ σημαντική εμπειρία. Το ότι οι δύο προβολές του Welcome to the Show ήταν sold out είναι δευτερεύον θέμα. Το σημαντικό είναι ότι η ταινία προκάλεσε διάλογο, θετικά και αρνητικά σχόλια (όπως ήταν αναμενόμενο σε κάποιο βαθμό) και συζητήθηκε πολύ, ακόμη και από όσους ήρθαν να δουν άλλο πράγμα και τελικά άλλο είδαν. Ο χρόνος θα κρίνει την αξία της δουλειάς. Welcome to the show
Την Πέμπτη 21 Μαρτίου προβάλλεται στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το ντοκιμαντέρ που κάναμε με τον Αλέξη Πόνσε με τίτλο "Welcome to the show, η μουσική κληρονομιά του Παύλου Σιδηρόπουλου".Το Welcome to the show η παρουσίαση του καλλιτεχνικού αποτυπώματος ενός ανθρώπου που αποτέλεσε έμπνευση και άνοιξε το δρόμο για εκατοντάδες συγκροτήματα και τραγουδοποιούς στην Ελλάδα. Το τρέιλερ της ταινίας είναι διαθέσιμο εδώ: http://www.wide-angle.gr/new-site/component/videoflow/?task=play&id=38&sl=cats&Itemid=110
Μπορείτε να δείτε το site της ταινίας εδώ: http://welcometotheshow2013.blogspot.gr/
Να ντύσουμε ιδεολογικά τον ρατσισμό
Το Ίδρυμα γραμμάτων και τεχνών στη γραμμή της Χρυσής Αυγής. Προσέξτε ομιλητές. Douglas Murray, συγγραφέας, διευθυντής του Henry Jackson Society ενός νεοσυντηρητικού think tank που έχει μότο: "Εξάπλωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας ακόμη και με στρατιωτικές επεμβάσεις ... Ο πόλεμος του Βατικανού στη "Θεολογία της Απελευθέρωσης"
Με αφορμή την παραίτηση του Πάπα βρήκα ένα αρθράκι σχετικά κατατοπιστικό για ένα θέμα που εδώ στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια. Η καθολική εκκλησία δεν είναι μόνο σκάνδαλα, παιδεραστία, ναζί καρδινάλιοι κοκ. Στη δεκαετία του 70, στη λατινική Αμερική αναπτύχθηκε ένα κίνημα καθολικών παπάδων που εναντιώθηκε στις δικτατορίες, έθεσε υπό την προστασία του διωκόμενους και έκανε τεράστιο κοινωνικό έργο...
Alexandria mon amour!!!
Αλεξάνδρεια με την πρωινή ομίχλη. Η ομορφιά της δεδομένη, σε μια χώρα που σε σύγκριση με την Ελλάδα είναι πολύ πιο εύκολο να επιβιώσεις. Μια εμπειρία μου που θα ήθελα να μοιραστώ είναι αυτό που έζησα μια Παρασκευή πρωί...