Μέχρι πριν από κάποιους μήνες, θεωρείτο ένας από τους "μάγους της διπλωματίας". Ο λόγος για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία που έφτασε κάποια στιγμή να βάλει στο ίδιο τραπέζι Σύρους και Ισραηλινούς να διαπραγματευτούν. Οι πρόσφατες ταραχές στην Τουρκία με αφορμή το πάρκο Γκεζί δεν ήταν μόνο μια αντίδραση των Τούρκων πολιτών στην ισλαμική ατζέντα Ερντογάν, αλλά και τα "απόνερα" μιας παρεμβατικής πολιτικής στη Συρία...
Καθώς απομακρύνεται –προς το παρόν- το ενδεχόμενο αμερικανικής επέμβασης η συριακή κρίση περνά στην επόμενη φάση της, η οποία βρίσκει τον Μπαράκ Ομπάμα ανακουφισμένο που απέφυγε την εμπλοκή, τον Μπασάρ Άσαντ ενδυναμωμένο , και τη συριακή αντιπολίτευση στα πρόθυρα της διάλυσης.
Είναι ίσως η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που οι Αμερικανοί ενόψει μιας στρατιωτικής επιχείρησης, δυσκολεύονται τόσο πολύ να βρουν συμμάχους. Είναι όμως και η πρώτη φορά που αντιμετωπίζουν ένα τόσο δύσκολο αντίπαλο και τόσο ισχυρή αντίσταση από τη Ρωσία, η οποία είναι αποφασισμένη να μην χάσει τον τελευταίο της σύμμαχο στη Μέση Ανατολή.
Μετά το μακελειό της Δευτέρας όπου 51 οπαδοί των Αδελφών Μουσουλμάνων σκοτώθηκαν από τις σφαίρες του στρατού η πολιτική ελίτ της χώρας προσπαθεί να αποκαταστήσει την τάξη και την ηρεμία στην καθημερινή ζωή. Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας οπαδών του Μόρσι γίνονται καθημερινά αλλά με μικρότερη συμμετοχή και χωρίς επεισόδια.
Μετά από δύο χρόνια πολέμου στη Συρία και ενώ όλα έδειχναν ότι η κυβέρνηση Άσαντ οδεύει προς το τέλος της, ξαφνικά φαίνεται να διαγράφεται μια μεγάλη στροφή στην κρίση και η συριακή κυβέρνηση να κερδίζει χρόνο. Το παράδοξο μάλιστα της υπόθεσης είναι ότι αυτή η στροφή υπέρ του Άσαντ σηματοδοτήθηκε από μια ισραηλινή επιδρομή στη Δαμασκό που στόχο είχε –σύμφωνα με τις ισραηλινές πηγές – πυραυλικά συστήματα που προορίζονταν για τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου. My writings on this page have been published (or intended for publication) in newspapers, magazines and various websites. They do not always reflect my personal views but I find them interesting.
Opinions on my blog are personal and do not necessarily reflect those of my employers.