Το πρόβλημα της λειψυδρίας στη χώρα μας εξακολουθεί να υφίσταται παρά το γεγονός ότι τώρα το χειμώνα, με τις πρώτες βροχές το ξεχάσαμε. Το πρόβλημα γίνεται ορατό στους άδειους ταμιευτήρες των νησιών αλλά και στη χαμηλή στάθμη των λιμνών και των φραγμάτων από τα οποία υδροδοτούνται οι πόλεις και αρδεύουν οι αγρότες τα χωράφια.

«Το νερό πρέπει να πληρώνεται με αναλογικότητα στα μεγάλα εμπορικά νησιά γιατί δεν είναι δυνατό να επωμιστεί ο ντόπιος πληθυσμός την εποχικότητα του τουρισμού. Φυσικά ούτε διανοούμαστε να κόψουμε το νερό σε κάποιον που δεν έχει να πληρώσει».

Η απειλή της λειψυδρίας επανήλθε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Με τις πρώτες βροχές την ξεχάσαμε, αλλά αν οι κλιματικές συνθήκες στο εξής είναι αντίστοιχες με τα δυο προηγούμενα καλοκαίρια, η συζήτηση αλλά κυρίως η απειλή θα επανέλθουν. Ήδη, για την Αττική ειδικότερα, ο φετινός χειμώνας ξεκινά με τους ταμιευτήρες που την υδροδοτούν με μια μείωση της τάξης του 30% σε σχέση με πριν δύο χρόνια.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε είδαμε να χτυπά την πόρτα της χώρας η απειλή της λειψυδρίας. Νησιά κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενώ στους ταμιευτήρες από τους οποίους υδροδοτείται η Αττική η στάθμη υποχώρησε κατά 30% σε σχέση με πριν δυο χρόνια. Τι θα γίνει με το νερό στο άμεσο μέλλον; Θα έχουμε επάρκεια; Θα χρειαστεί μήπως να το πληρώσουμε ακριβότερα; Θα έχουν νερό τα νησιά και οι αγρότες; Σε τι κατάσταση είναι τα δίκτυα και ποιες οι παθογένειες του συστήματος διαχείρισης των υδάτων στη χώρας μας;