Αφορμή για το παρόν άρθρο μας δίνει η συζήτηση της περασμένης εβδομάδας στη Βουλή με τον αφορισμό του κυρίου Τσίπρα «μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή» και φυσικά όλο το δημαγωγικό πανηγύρι που στήθηκε αμέσως μετά με εγκλήσεις και αντεγκλήσεις βουλευτών, κυβερνητικών στελεχών δημοσιογράφων κτλ κτλ. και που παραπέμπουν πολύ περισσότερο σε μία συζήτηση καφενείου παρά σε ώριμο πολιτικό διάλογο.

Οι ξένοι ανταποκριτές που βρέθηκαν στην Παραγουάη το 2008 μετάδωσαν ότι ένας 56άρης πρώην καθολικός επίσκοπος με τη στήριξη των φτωχών αγροτών έγινε πρόεδρος, βάζοντας τέλος στην 61χρονη κυριαρχία του συντηρητικού κόμματος Colorado που περιλάμβανε και την περίοδο της 35χρονης δικτατορίας του Αλφρέντο Στρέσνερ.

Ευθύνονται, για την καταστροφή του κόλπου του Μεξικού και τη μόλυνση του περιβάλλοντος σε εκατοντάδες περιοχές του πλανήτη, προστατεύουν επιχειρήσεις και ανθρώπους που ευθύνονται για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και εξορίσουν πολύτιμα μέταλλα μολύνοντας το έδαφος και τους υδάτινους πόρους με επικίνδυνα τοξικά.

Πριν μερικές ημέρες εμφανίστηκε στο αμερικανικό περιοδικό Businessweek ένα άρθρο με τον τίτλο «Γιατί η Ιταλία έχει περισσότερους λόγους να εγκαταλείψει το ευρώ». Το άρθρο στηρίζεται σε μελέτη της Bank of America, και μέσες - άκρες συμπεραίνει ότι θα ήταν ευκολότερο για την Ιταλία να βγει εκτός ευρώ, γιατί αυτό θα έκανε την βιομηχανία της ανταγωνιστικότερη.

Τον αποκάλεσαν ονειροπόλο, ουτοπιστή, τρελό, ακραίο μαρξιστή και άλλα πολλά.
Η ιστορία ωστόσο τον δικαίωσε και σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι τουλάχιστον στο χωριό του, νίκησε τον καπιταλισμό.

Τα άρθρα  και τα ρεπορτάζ της είναι τα πλέον πολυδιαβασμένα στο ισπανικό τύπο. Ρεπόρτερ σε πολεμικά μέτωπα και συγγραφέας δεκατεσσάρων βιβλίων με ιδιαίτερη αγάπη στο χρονογράφημα και στο αστυνομικό μυθιστόρημα η Μαρούχα Τόρες ξεκίνησε την περιπέτεια της δημοσιογραφίας  όταν ακόμη υπήρχαν, όπως λέει, «μολύβια για να γράφονται λέξεις που πολλές φορές δεν μπορούσαν να δημοσιευθούν».