Πρωί Κυριακής στα Μέγαρα, στον υγροβιότοπο Βουρκαρίου. Δεν είχα ιδέα ότι στα Μέγαρα απέναντι από τη Σαλαμίνα υπάρχει υγροβιότοπος, στον οποίο μπορεί κανείς να δει από ερωδιούς μέχρι φλαμίνγκος...

Αν το 2016 οι καταγραφές ασυνόδευτων ανηλίκων συνεχιστούν με τον ίδιο ρυθμό όπως ήταν τον Ιανουάριο, τότε φέτος ο αριθμός τους θα υπερδιπλασιαστεί με ότι αυτό σημαίνει για τις δομές φιλοξενίας και τις δυνατότητές τους. Αυτό βέβαια δεν είναι το μόνο πρόβλημα.

Το να διαχειριστεί κανείς τις μνήμες του ολοκαυτώματος δεν είναι εύκολο. Από το 2012, η εικαστικός Άρτεμις Αλκαλάη, ερευνά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συνομιλεί με τους επιζώντες των εβραϊκών κοινοτήτων της Ελλάδας, φωτογραφίζοντάς τους, προσπαθώντας να χτίσει μια γέφυρα μεταξύ τέχνης και ιστορικού ντοκουμέντου. Το αποτέλεσμα αυτής της επίπονης δουλειάς θα παρουσιάζεται μέχρι το τέλος Μαρτίου στο Ινστιτούτο Θερβάντες.

Πρώτη φορά άκουσα για το σχολείο του δάσους με το συμβολικό όνομα "Πευκίτες", από μια φίλη που συμμετείχε σε μια εθελοντική δράση. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ελάχιστες πληροφορίες και σχεδόν τίποτα από οπτικό υλικό, οπότε μετά από συνεννόηση με την υπεύθυνη, κυρία Βασιλική Κομπιλάκου, το πρώτο Σάββατο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων βρέθηκα στο Διόνυσο.