Print this page
Πέμπτη, 19 Μαρτίου 2015 02:00

Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ: Γεμάτες αίθουσες, ξεχωριστές ταινίες

Written by
Μπορεί ο προϋπολογισμός του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να έχει υποστεί σοβαρές περικοπές, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και με την ποιότητα. Η συμμετοχή μάλιστα, του κόσμου στις προβολές είναι αντιστρόφως ανάλογη του budget και αυτό θα πρέπει να χτυπήσει καμπανάκι στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Οι αίθουσες είναι γεμάτες και το κεντρικό εκδοτήριο εισιτηρίων στην πλατεία Αριστοτέλους έχει σχεδόν μόνιμα απ΄ έξω μια μεγάλη ουρά.
Από τις χθεσινές ταινίες που ξεχωρίσαμε ήταν το «Θα πέσει η νύχτα» του Αντρέ Σίνγκερ, που καταγράφει την ιστορία της απελευθέρωσης των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί. Μια ομάδα κορυφαίων σκηνοθετών της εποχή μεταξύ αυτών ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και ο Σίντνεϊ Μπερνστάιν, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να καταγράψουν αυτά που είδαν οι σύμμαχοι όταν άνοιξαν οι πύλες των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο Σίνκγερ συγκέντρωσε αυτά τα φιλμ και έφτιαξε μια μοναδική μαρτυρία για ένα από τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η δεύτερη που ταινία που ξεχωρίσαμε και που γέμισε το Ολύμπιον ήταν το «Βιρούνγκα» που διαπραγματεύεται την ιστορία μιας ομάδας μπαρουτοκαπνισμένων φυλάκων του εθνικού πάρκου Βιρούνγκα στο Κονγκό όπου ζουν οι τελευταίες κοινότητες του ορεσίβιοι γορίλες. Η ομάδα αυτή με τη βοήθεια και μια δημοσιογράφου προσπαθεί να ζώσει το πάρκο από πολυεθνικές εταιρίες που θέλουν να κάνουν εξόρυξη πετρελαίου, μισθοφόρους, αντάρτες που πουλούν και την μάνα τους για το χρήμα και φυσικά λαθροθήρες. Έξοχα κινηματογραφημένο μα πολλά στοιχεία ερευνητικής δημοσιογραφίας το πολυβραβευμένο Βιρούνγκα άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ελπίζουμε και τα δύο ντοκιμαντέρ να τα δούμε σύντομα στις αίθουσες.

Η σημερινή ημέρα, για όσους τυχερούς, βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ ενδιαφέρουσα καθώς το πρόγραμμα έχει πολλά ελληνικά και καλά ντοκιμαντέρ. Ξεχωρίζουμε το «Μάνα» της Βάλερι Κοντάκος που ξαναφέρνει στην επικαιρότητα μια ιστορία που συγκλόνισε την κοινή γνώμη της Ελλάδας το 1962. Είναι η ιστορία μιας παρέας κοριτσιών που αποφάσισε να αφήσει τα εγκόσμια και να κλειστεί σε μοναστήρι. Μισό αιώνα μετά, αυτή η παρέα που έγιναν οι πρωτεργάτριες του Λύρειου παιδικού χωριού φροντίζουν παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά και διηγούνται την ιστορίας τους

Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 19-3-2015
Read 2036 times