Για μία ακόμη φορά η αποκλεισμένη Γάζα γίνεται το θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων και μιας άνισης – και ουσιαστικά χωρίς αντίκρισμα - αναμέτρησης που ο κύριος στόχος της είναι η πολιτική απομόνωση της Χαμάς και η ντε φάκτο ακύρωση της συμφωνίας συμφιλίωσης της με τη Φατάχ του προέδρου Αμπάς. Η δολοφονία των τριών Ισραηλινών εφήβων στη Δυτική Όχθη έγινε η αφορμή για να ξεκινήσει ένα μπαράζ επιθέσεων κατά της Χαμάς, στην οποία σχεδόν αμέσως και χωρίς αποδείξεις καταλόγισε την ευθύνη το Ισραήλ.
Ωστόσο η όλη υπόθεση όπως εξελίχθηκε έχει πολύ παρασκήνιο ξεκινώντας από την αποκάλυψη που έκαναν την προηγούμενη εβδομάδα διεθνή μέσα ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου γνώριζε από τις πρώτες ώρες της απαγωγής ότι οι τρεις έφηβοι είχαν δολοφονηθεί.
Η κυβέρνηση επέβαλε σιγή ισχύος στα μέσα ενημέρωσης και αντί να ανακοινώσει το τραγικό συμβάν επιδόθηκε σε μια εκστρατεία δαιμονοποίησης της Χαμάς δημιουργώντας πολεμικό κλίμα στη χώρα.
Το τραγικό τέλος των τριών εφήβων – άγνωστο ακόμη από ποιους – έδωσε στον Νετανιάχου την αφορμή που ήθελε για να προκαλέσει ρήγμα στην παλαιστινιακή συμφωνία.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά και λίγο πολύ επαναλαμβάνονται κάθε φορά που έχουμε αναζωπύρωση της κρίσης στην Γάζα. Για όσους παρακολουθούν το μεσανατολικό τα τελευταία χρόνια η επέμβαση δίνει μια αίσθηση déjà vu με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά η Χαμάς είναι καλύτερα εξοπλισμένη με ρουκέτες που φτάνουν μέχρι το Τελ Αβιβ και την Ιερουσαλήμ, drones, και απ’ ότι φαίνεται καλύτερα εκπαιδευμένους μαχητές που ρισκάρουν επιχειρήσεις κομάντο σε ισραηλινό έδαφος.
Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά και γυναίκες, είχε φτάσει του 265 και οι τραυματίες ήταν πάνω από 2.000. Από την πλευρά του Ισραήλ, σκοτώθηκε ένας στρατιώτης και τραυματίστηκαν τρεις. Ο ισραηλινός στρατός έχει ξεκινήσει την εισβολή στην Γάζα χωρίς όμως να μπαίνει σε κάποια πόλη ώστε να εμπλακεί σε ανταρτοπόλεμο με πιθανές δυσάρεστες συνέπειες.

Το ερώτημα είναι τώρα πώς θα καταφέρει να πετύχει ο Νετανιάχου αυτό που επιδιώκει – δηλαδή το σπάσιμο της συμφωνίας Χαμάς Φατάχ – ώστε η παλαιστινιακή αρχή να μείνει διαιρεμένη, αδύναμη και οι σκληροπυρηνικοί να παραμείνουν παγιδευμένοι - άρα και ελεγχόμενοι - στη λωρίδα της Γάζας.
Για τον Νετανιάχου η Γάζα είναι ένας ακόμη λόγος για να αρνηθεί να μπει σε διαδικασία διαπραγματεύσεων για την αποχώρηση από τη Δυτική όχθη. Το πρόβλημά του όμως δεν είναι να νικήσει στην αντιπαράθεση. Αλλά να νικήσει και να έχει φέρει συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν θέλει να ανακαταλάβει την Γάζα και να έχει στην πλάτη του άλλα 1,7 εκατομμύρια Παλαιστινίους. Το οικονομικό κόστος και μόνο είναι ιδιαίτερα βαρύ. Το είπε άλλωστε ξεκάθαρα ότι στόχος της επέμβασης δεν είναι η ανατροπή της Χαμάς.
Επίσης δεν θέλει να εκχωρήσει στον Μαχμούντ Αμπάς την Γάζα για να μην τον ισχυροποιήσει περαιτέρω –αν υποτεθεί ότι επιφέρει μεγάλο πλήγμα στη Χαμάς που θα την αναγκάσει να συμβιβαστεί με την πολιτική γραμμή Αμπάς.
Το ζητούμενο για τον Νετανιάχου είναι να διατηρήσει την Γάζα και την Δυτική όχθη διαιρεμένες με τρόπο μάλιστα που θα ενισχύσει το ισραηλινό έλεγχο πάνω τους.
Η υπόθεση όμως έχει ρίσκο γιατί αν συνεχίσει το σφυροκόπημα στη Γάζα μπορεί από την μία στιγμή στην άλλη να βρεθεί αντιμέτωπος με ένα τύπου «αντί-απαρτχάιντ» αγώνα στη Δυτική Όχθη. Μπορεί η Φατάχ να μην συμφωνεί με τις μεθόδους της Χαμάς αλλά ίσως βρεθεί κάτω από πολύ μεγάλη πίεση από τον ίδιο τον κόσμο που θα βγει στους δρόμους. Ή ακόμη χειρότερα με ένα ακραίο ισλαμικό κίνημα ανάλογο του Ιράκ.
Αν από την άλλη δεν δείξει πυγμή στη Γάζα, έτσι όπως είναι παγιδευμένος στην πολιτική και στις συμμαχίες του ρισκάρει να τα «σπάσει» με τους συνεργάτες του. Ήδη το κόμμα του υπουργού εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν έφυγε από τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Το πρώτο σενάριο είναι προφανές πολύ χειρότερο και αν επαληθευτεί τότε ίσως ο Νετανιάχου να ευχόταν να μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω για να διαπραγματευτεί με μια ενωμένη παλαιστινιακή ηγεσία.