Τα κείμενά μου σε αυτή την σελίδα δημοσιεύθηκαν (ή προορίζονταν για δημοσίευση) σε
εφημερίδες,  περιοδικά και διάφορες ιστοσελίδες. Δεν αντανακλούν πάντα
τις προσωπικές μου απόψεις αλλά θεωρώ ότι έχουν ενδιαφέρον.


Λατινική Αμερική (39)

Όταν ο Έβο Μοράλες πήρε για πρώτη φορά την εξουσία στη Βολιβία, η Δύση πίστεψε ότι σύντομα θα είχε να αντιμετωπίσει έναν ακόμη «Ούγκο Τσάβες». Δεν είχε άδικο. Ο χαρισματικός πρώην καλλιεργητής κόκας και συνδικαλιστής, ξεκίνησε τις εθνικοποιήσεις, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και πήρε μια σειρά μέτρα από αυτά που προκαλούν αλλεργία στους γραφειοκράτες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Θυμήθηκα μια σχετικά πρόσφατη συζήτησή που είχαμε κάνει με τον Χιλιανό συγγραφέα Λουίς Σεπούλβεδα, για την κρίση στην Ευρώπη και το οικονομικό μοντέλο που εφαρμόζει την τελευταία δεκαετία η πλειοψηφία των χωρών της Νοτίου Αμερικής. Για τον Σεπούλβδα το μοντέλο αυτό κρίνεται απόλυτα επιτυχημένο, γιατί κατάφερε να δημιουργήσει εναλλακτικές πολιτικές που βελτίωσαν κατά πολύ το βιοτικό επίπεδο αυτών των λαών.

Τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας με αφορμή την έναρξη των διαδικασιών για την επανακρατικοποίηση της πετρελαϊκής εταιρίας της Αργεντινής YPF επιβεβαιώνει την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο σχεδιασμό της οικονομίας έξω από τις διεθνείς οικονομικές νόρμες, αδιαφορώντας εν μέρει για το αν θα αποχαρακτηρισθεί από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, επιλέγοντας λύσεις που λειτούργησαν θετικά σε άλλες γειτονικές χώρες.

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο δεύτερος  έμεινε στην ιστορία για πολλούς λόγους αλλά κυρίως για το ρόλο που έπαιξε στην πτώση του κομουνισμού. Ο Κάρολ Βοϊτίλα τα κατέφερε πολύ καλά στην Πολωνία του Γιαρουζέλσκι και του Βαλέσα, και επέδειξε σιδηρά πυγμή στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 80 όπου είχε αρχίσει να δυναμώνει το κίνημα της «Θεολογίας της απελευθέρωσης», ένα κίνημα καθολικών ιερέων που πίστευε ότι η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, σχετίζεται, και με την «απελευθέρωση» από τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ανισότητες.

Κυριακή, 05 Φεβρουαρίου 2012 02:00

Η Κούβα αλλάζει, το δολάριο έρχεται;

Οι περισσότεροι λάτρεις των ταξιδιών σε περίπτωση που ερωτηθούν αν θα ήθελαν να επισκεφτούν την Κούβα θα πουν: «Ναι θα ήθελα πολύ και μάλιστα πριν αλλάξει το καθεστώς»… Προφανώς γιατί η Κούβα και το «καθεστώς» στο μυαλό τους ταυτίζονται ή καλύτερα γιατί το καθεστώς αποτελεί μέρος της γοητείας του νησιού.
Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι επίδοξοι επισκέπτες είναι να βιαστούν γιατί το «καθεστώς» ναι μεν παραμένει ακλόνητο αλλά ο «τροπικός σοσιαλισμός» -δηλαδή η γοητεία που λέγαμε – μετατρέπεται σε «τροπικό κρατικό καπιταλισμό».

Μια βραζιλιάνικη παροιμία λέει: "η αλεπού που κοιμάται δεν βρίσκει κρέας"...
Οι κυβερνήσεις τις Βραζιλίας την τελευταία δεκαετία έκαναν την παραπάνω παροιμία σύνθημα της πολιτικής τους καταφέρνοντας να οδηγήσουν τη χώρα μέσα στην ελίτ των αναπτυσσόμενων χωρών κάνοντας την τελικά μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου.

Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2011 03:00

Τα κορίτσια της Χιλής

 Ευρώπη – Λατινική Αμερική, βίοι αντίθετοι. Τη στιγμή που στη γηραιά ήπειρο ο φονταμενταλισμός των αγορών με την πρόφαση του χρέους τσακίζει εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος, στη Λατινική Αμερική και μάλιστα σε χώρες που τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχούν οι δεξιές κυβερνήσεις, το νεοφιλελεύθερο μοντέλο αμφισβητείται και προκαλεί μεγάλες εξεγέρσεις.

Η πτώχευση της Αργεντινής αποτελεί σημείο αναφοράς για την κατάληξη που μπορεί να έχει μια οικονομική κρίση. Μέχρι και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να αναφερθεί στη χρεοκοπία της Αργεντινής, στο πλαίσιο της γνωστής του πλέον προπαγάνδας και απόπειρας εκφοβισμού των πολιτών μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Κυριακή, 24 Απριλίου 2011 12:31

Κούβα. Αποχαιρετισμός στα όπλα

Για τους αδερφούς Κάστρο στη Κούβα, το παλιό γνωστό δίλλημα των κομμουνιστών, «μεταρρύθμιση ή επανάσταση» απαντήθηκε.
Εν μέσω οικονομικής κρίσης που σαρώνει τις αδύναμες οικονομίες και στον απόηχο των αντικαθεστωτικών κινημάτων στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση της Κούβας επιλέγει το δρόμο της μεταρρύθμισης.

Οι παραδοσιακοί κομμουνιστές,  ακροβατούσαν πάντοτε  –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως μας δίδαξε η ιστορία- πάνω στο δίλλημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση».  Οι σύγχρονοι κομουνιστές, αρχής γενομένης από τους Κινέζους, κατάλαβαν ότι σήμερα πλέον η επανάσταση δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, χωρίς μεταρρύθμιση.